ONA – czyli o namysłowskiej architekturze
RYZALIT – pojawił się w architekturze renesansowej jako ozdobny element pałaców i dworów. Jest to wysunięta poza lico elewacji część budynku, zazwyczaj tej samej wysokości, tworząca z nim integralną całość.
W architekturze ryzality można podzielić na:
- a) środkowe, akcentujące główną oś elewacji (zazwyczaj w pałacach w ryzalicie środkowym umieszczano główne wejście do budynku)
- b) boczne – umieszczone symetrycznie po obu skrajach elewacji
- c) narożne – występujące jednocześnie z lica na styku dwóch sąsiednich elewacji.
Zadaniem ryzalitów jest powiększenie powierzchni pomieszczeń oraz ożywienie i urozmaicenie bryły budynku.
Ryzalit pozorny (pseudoryzalit), otrzymywano natomiast poprzez zwiększenie grubości muru na pewnym odcinku; nie zmieniał on jednak układu pomieszczeń wewnętrznych budynku.
Źródła fotografii: Archiwum Cyfrowe TPNiZN
Literatura: Słownik terminologiczny sztuk pięknych (red. K. Kubalska-Sulkiewicz), Warszawa 2005.
