ONA – czyli o namysłowskiej architekturze

RYZALIT – pojawił się w architekturze renesansowej jako ozdobny element pałaców i dworów. Jest to wysunięta poza lico elewacji część budynku, zazwyczaj tej samej wysokości, tworząca z nim integralną całość.

W architekturze ryzality można podzielić na:

• a) środkowe, akcentujące główną oś elewacji (zazwyczaj w pałacach w ryzalicie środkowym umieszczano główne wejście do budynku)
• b) boczne – umieszczone symetrycznie po obu skrajach elewacji
• c) narożne – występujące jednocześnie z lica na styku dwóch sąsiednich elewacji.

Zadaniem ryzalitów jest powiększenie powierzchni pomieszczeń oraz ożywienie i urozmaicenie bryły budynku.

Ryzalit pozorny (pseudoryzalit), otrzymywano natomiast poprzez zwiększenie grubości muru na pewnym odcinku; nie zmieniał on jednak układu pomieszczeń wewnętrznych budynku.