Ptaki Ziemi Namysłowskiej #43

Bohater dzisiejszego odcinka wielkością dorównuje wróblowi. Kowalik śmiało może się z nim mierzyć również pod względem ruchliwości. Zazwyczaj obserwujemy go gdy biega po pniach drzew, wykuwając ukryte w szczelinach owady lub na ziemi, kiedy rozbija orzeszki i nasiona.

Z lasów do miast

Kowalik (Sitta europaea) swoją nazwę zawdzięcza właśnie temu „kuciu” w pniach drzew. Jest to ptak spotykany w całej Polsce, o populacji krajowej sięgającej ponad 500 tysięcy par. Najłatwiej zobaczyć go w regionach, w których występują duże obszary leśne. Ptaki te dostosowały się również do życia w mieście, są częstymi bywalcami parków, ogrodów i cmentarzy. Z drugiej strony, zdecydowanie unikają krajobrazu rolniczego. Wyjątek stanowią tu jedynie zadrzewienia śródpolne, w których kowaliki mogą znaleźć dziuple odpowiednie do ich zasiedlenia.

Urozmaicona dieta

Jak już wspomniałem we wprowadzającym do dzisiejszego artykułu wstępie, pożywienie kowalików stanowią w okresie lęgów głównie owady i pająki, zaś zimą drobne owoce, nasiona i orzechy. W okresie zimowym zdarza się, że kowaliki tworzą mieszane stada, wspólnie z sikorami (np. bogatkami i modraszkami), pełzaczami i dzięciołami. Ptaki te wspólnie poszukują wtedy pożywienia, a także bronią się przed drapieżnikami. Takie skrzydlate gromadki chętnie odwiedzają również przydomowe karmniki.

Mieszkaniec dziupli

Gniazda zakładane są w dziuplach starych drzew, zazwyczaj blisko wierzchołka. Spód „mieszkania” kowaliki wyściełają łuskami szyszek, łupinkami i suchymi liśćmi. Jeśli otwór wlotowy jest zdaniem ptaków zbyt szeroki, to jest wtedy zaklejany „murem” z błota i gliny. Kowalik chętnie zasiedla również budki lęgowe.

Kowalik i jego rodzina

Samiczki kowalików składają w trakcie lęgu od sześciu do dziewięciu jaj. Są one białe, z rdzawymi lub szarymi kropkami i plamkami. Wysiadywanie jaj trwa 14-16 dni. Po wykluciu pisklęta karmione są przez rodziców przez 22-24 dni.

Ptasi specjalista

Bez wątpienia warto wspomnień o specjalności kowalika. Cechą charakterystyczną naszego bohatera jest bowiem chodzenie po pniach drzew głową w dół. Potrafi to robić jako jedyny ptak w Europie!

Kowaliki często można zaobserwować wtedy, gdy prezentują się swoimi umiejętnościami. Po lewej fotografia autorstwa Łukasza Berlika, z kolei po prawej rysunek Barbary Bleńki.

Ptaki Ziemi Namysłowskiej #42