W epoce nowoczesności, kiedy to w końcu XIX wieku elektryczność zaczęła zdobywać popularność.Stała się też ona wówczas symbolem modernizacji i postępu technologicznego. Dla powiatu namysłowskiego (wówczas Kreis Namslau), rozpoczęta dopiero dekady później elektryfikacja nie była jedynie kwestią techniczną.
We Wrocławiu prąd płynie od roku 1891
Elektryfikacja była ważnym krokiem, symbolizującym dążenie do podniesienia jakości życia mieszkańców. Od tej pory, rytm dnia oparty na zjawiskach takich jak wschód i zachód słońca mógł ulec modyfikacji przez człowieka. Dostęp do prądu, czyli innych źródeł światła, sprawiał, że nie było się już dłużej zależnym od sił natury. Warto pamiętać o tym, że we Wrocławiu pierwszą elektrownię otwarto już w roku 1891. W Namysłowie żarówki zaświeciły się dopiero po upływie przeszło 30 lat.
Wnętrze wrocławskiej elektrowni parowej przy ulicy Łowieckiej (Schützenstrasse)
Dla zilustrowania problemu przygotowaliśmy dla Państwa tłumaczenie artykułu, opublikowanego w roku 1927 w lokalnym periodyku. Jego tytuł można przetłumaczyć na język polski jako Kalendarz ojczyźniany dla wschodnich powiatów granicznych Namysłów, Syców i Milicz.
„Choć powiaty otaczające Namysłów miały już dostęp do prądu, powiat namysłowski pozostawał w tyle z powodu ograniczeń finansowych.
Koszty związane z budową linii wysokiego napięcia były wyznaczane na podstawie wzoru uwzględniającego powierzchnię oraz liczbę mieszkańców, a ich pokrycie spadało na barki lokalnych gmin. Dodatkowo gminy były zobowiązane do finansowania budowy lokalnej sieci elektrycznej, podczas gdy indywidualni odbiorcy prądu musieli pokryć koszty instalacji elektrycznych wewnątrz budynków. Wobec tych wyzwań, władze powiatu namysłowskiego zdecydowały się na zaciągnięcie długoterminowej pożyczki.
Chociaż już w 1913 roku istniały plany elektryfikacji tego regionu i prowadzono wstępne rozmowy z elektrownią w Opolu, różne przeszkody, w tym wybuch wojny, spowolniły realizację tych planów.
Zabytkowe namysłowskie trafostacje przy ulicach Żwirki i Wigury oraz Oławskiej
Kilka lat po wojnie, w 1921 roku, rozmowy zostały wznowione. W tym czasie sąsiednie powiaty (takie jak oleśnicki, oławski i brzeski) już posiadały działające sieci elektryczne. Lokalne stowarzyszenia zainteresowane elektryfikacją zaczęły się organizować w większe jednostki na poziomie powiatu. Zaskakująco, wiele dworów nie angażowało się jednak w te działania, prawdopodobnie ze względu na posiadanie własnych generatorów prądu.
Niektórzy mieszkańcy byli sceptyczni wobec prądu, uważając, że tradycyjne źródła światłasą tańsze i bezpieczniejsze [np. nafta, wówczas wierzono, w to że sieć elektryczna pod napięciem zwiększa prawdopodobieństwo „przyciągania” piorunów – przyp. M.M.].
Ostatecznie, w okresie między latem 1921 a wczesną wiosną 1922, większość powiatu namysłowskiego uzyskała dostęp do prądu. Namysłów sam w sobie był jednym z ostatnich miejsc, które podjęły decyzję o elektryfikacji, biorąc pod uwagę propozycję budowy własnej elektrowni nad rzeką Widawą. Pomimo że ten pomysł miał sens ekonomiczny, eksperci techniczni odradzali go. W końcu odpowiedzialność za elektryfikację powierzono większym firmom, które sprostały temu zadaniu”.
R. Kraffe, Die Elektrizitätsversogung im Kreise Namslau, [w:] Heimat-Kalender für die östlichen Grenzkreise Namslau, Gross Wartenberg und Militsch, 1927, s. 67.
Śródmieście Namysłowa na pocztówce z roku 1925
Namysłów „pod napięciem” zaledwie od 99 lat
Mieszkańcy Namysłowa na dzień, w którym w naszym mieście zapaliły się żarówki, musieli poczekać aż do roku 1924. Dopiero wówczas doprowadzono do miasta linię wysokiego napięcia. Miejska sieć w momencie startowym składała się z 654 liczników, 6 106 punktów świetlnych i 62 silników elektrycznych.
Schemat sieci elektro-energetycznej Śląska w latach 1929/1930.
Wojenna elektryfikacja
Warto pamiętać o tym, że kwestia elektryfikacji dotknęła w latach 20. XX wieku jedynie tej części powiatu namysłowskiego, która pozostała w granicach Niemiec, tj. państwa określanego wówczas mianem Republiki Weimarskiej. Włączony do II Rzeczypospolitej „Kraik Rychtalski” uzyskał przyłączenie do sieci energetycznej po upływie kolejnych 20 lat, już w czasie II wojny światowej. Elektryfikację obszaru dzisiejszej gminy Rychtal zakończono 15 listopada 1939 roku.
Mapa powiatu namysłowskiego (Kreis Namslau) wydana około roku 1937
Plebiscytowe opóźnienie
Prac inwestycyjnych nie prowadzono również początkowo w miejscowościach, w których 20 marca 1921 roku odbył się plebiscyt. Jak wiemy z kart historii dotyczył on przynależności państwowej obszarów nie tylko Górnego Śląska. ale także kilkunastu wsi ówczesnego powiatu namysłowskiego (obecnie znajdujących się w granicach gmin Domaszowice i Świerczów, plebiscytem objęty były także okolice Pokoju, należące w 1921 r. do powiatu opolskiego). Zapewne na etapie planowania inwestorzy nie zaryzykowali objęcia projektem terenów o niepewnej przyszłości.
Tekst i tłumaczenie z języka niemieckiego: Monika Mikołajczyk
Literatura: 1. R. Kraffe, Die Elektrizitätsversogung im Kreise Namslau, [w:] Heimat-Kalender für die östlichen Grenzkreise Namslau, Gross Wartenberg und Militsch, 1927, s. 67; 2. W. Geisler, Wirtschafts- und verkehrsgeographischer Atlas von Schlesien, Breslau 1932; 3. M. Goliński, E. Kościk, J. Kęsik, Namysłów. Z dziejów miasta i okolic, Namysłów 2006; 4. W. Krajniak, Z dziejów elektryfikacji Dolnego Śląska w latach 1891-1939, [w:] Rocznik Ziem Zachodnich, 01/2017, s. 442-462, [dostęp online: 18 VIII 2023 r.].
Fotografia lotnicza elektrowni w podwrocławskich Siechnicach (do 1945 r. Tschechnitz). Powstała ona w 1910 r. jako elektrownia okręgowa, osiągając po rozbudowach moc 120 MW.
Kolejnym po lisie i jeleniu bohaterem cyklu jest borsuk europejski. Obok borsuka japońskiego i azjatyckiego jest on jednym z trzech gatunków należących do rodzaju Meles.
Po zakończeniu działań wojennych, których kres przyniosło zawarte 11 listopada 1918 r. zawieszenie broni, w niemal każdej miejscowości powiatu stanął pomnik upamiętniający poległych mieszkańców.
Staromiejski kościółek to jedna z najstarszych budowli znajdujących się w granicach Namysłowa. W tym zakresie rywalizować może jedynie z kościołem pofranciszkańskim oraz zamkiem. Obie te budowle powstawały bowiem od początków XIV wieku.
Wieś śląska, położona na przecięciu wpływów polskich, czeskich i niemieckich, przez wieki charakteryzowała się specyficzną strukturą społeczną, organizacją pracy oraz bogatym dziedzictwem kulturowym.
Pierwsze wzmianki o położonej nieopodal traktu ze Świerczowa do Mąkoszyc osadzie Bank pochodzą z roku 1359. Niedługo wcześniej nastąpiła lokacja wsi na prawie niemieckim, zapewne również wtedy powstał tu pierwszy kościół.
Pierwszy z głuszyńskich kościołów został wzniesiony z drewna na początku XV wieku. Służył wiernym do 1839 r., kiedy został rozebrany, a na jego miejscu zaczęto wznosić obecnie istniejącą świątynię.