ONA – czyli o namysłowskiej architekturze

POCZTA – instytucja ogólnodostępna, zajmująca się obrotem przesyłek, wykonywaniem usług telekomunikacyjnych oraz usług pieniężno-bankowych.

Termin „poczta” określa nie tylko budynek w którym znajduje się siedziba instytucji, ale i sposób transportu przesyłek (wyróżnić można np. pocztę lotniczą i konduktorską) i ich charakter (instytucja poczty dyplomatycznej). Osobne pojęcie dotyczy poczty polowej – zapewniającej w czasie wojny komunikację zmobilizowanych żołnierzy i osób cywilnych.

W Rzeczpospolitej Polskiej funkcję państwowego operatora pocztowego pełni od 1991 r. przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska. Wcześniej, w latach 1928-1991 funkcjonowała instytucja o nazwie Polska Poczta, Telegraf i Telefon. W okresie II Rzeczypospolitej, w latach 1919-1924 i 1927-1939 istniało osobne Ministerstwo Poczt i Telegrafów. Reaktywowano je w okresie „ludowym”, na lata 1944-1955.

Znajdujące się na obszarze Ziemi Namysłowskiej budynki pocztowe o cechach zabytkowych to obiekty powstałe na przełomie XIX i XX w. Do dziś istnieją tego typu konstrukcje w Namysłowie (ul. Pocztowa 13) i Rychtalu (ul. Namysłowska 14), nie zachował się niestety budynek w Pokoju (znajdował się w rejonie posesji Namysłowska 17).

Powojenne początki

Warto wspomnieć o tym, że przerwana w styczniu 1945 r. działalność namysłowskiego Urzędu Pocztowego (Reichspost), wznowiona została już 17 maja 1945 r. Miało to miejsce 13 dni przed przejęciem władzy w mieście przez polską administrację. Organizatorem urzędu, pierwotnie ograniczonego do niewielkiego kiosku przy ulicy Wojska Polskiego (wówczas Dworcowa), był Andrzej Hetmaniak. Jednym z jego pierwszych współpracowników był przybyły z Kosowa Huculskiego Franciszek Koszczuk.

Źródła ilustracji: Archiwum Cyfrowe TPNiZN, zasoby portalu Fotopolska.