ONA – czyli o namysłowskiej architekturze

Kruchta- słowo to wywodzi się z języka greckiego (krypte) i oznacza kryptę i/lub kryjówkę. Do języka polskiego trafiło przez Czechy (staroczeska kruchta)- jak wiele wyrazów związanych z tematyką religijną. W Polsce zwana była dawniej babińcem.

Pod pojęciem tym kryje się przedsionek znajdujący się najczęściej przed wejściem głównym do kościoła, a rzadziej także przed wejściami bocznymi do naw i zakrystii. Kruchtą mogło być również pomieszczenie wyodrębnione wewnątrz kościoła, które najczęściej znajdowało się pod chórem lub w dolnej kondygnacji wieży- w sytuacji, gdy znajdowała się ona w osi fasady. Najczęściej kruchta była jednokondygnacyjna, choć w późniejszym okresie (późne średniowiecze) mogła posiadać dwie kondygnacje.

Podstawowym przeznaczeniem krucht było schronienie dla wiernych, ale miały też znaczenie liturgiczne, np. w przypadku chrztów. W Encyklopedii staropolskiej Zygmunta Glogera znajduje się informacja o tym, że w kruchcie mogli słuchać nauk oraz czytań Biblii żydzi, poganie, a nawet kacerze (heretycy, protestanci etc). Musieli ją jednak opuszczać w trakcie mszy.

Na zdjęciu – Kościół św. Katarzyny w Gręboszowie, wybudowany w latach 1897-99 w stylu neoromańskim.

Źródło zdjęcia: http://turystyka-namyslow.pl/05-trasa-brazowa/